مگر می شود از چنین اتفاقی گذشت؟ اتفاقی که پس از بازی ایران و استرالیا و صعود ایران به جام جهانی 1998 و بازی شیش تای 52، یکی از خاطره انگیزترین بازی‌های فوتبال در ایران را رقم زده است! درباره این بازی و اتفاقات رخ داده، در آن گفتنی هایی وجود دارد که تا آنجا که ادب و نزاکت اجازه دهد، به بیان مختصر برخی از آنها خواهیم پرداخت:
تقاضایی عاجزانه از رسانه ملی
خواهشمندیم صدا و سیما در چنین مواردی در چند نوبت و با اعلام قبلی اقدام به پخش صحنههای بدون سانسور ماجرا کند تا همه مردم بفهمند قضیه چی بوده است، چون وقتی یک نفر از آدم می پرسد این قضیه شیث و نصرتی چیه، واقعاً نمی دانیم چطور باید قضیه را توضیح دهیم! در صورتی که اگر تلویزیون یک‌بار برای همیشه ماجرا را با تمام جزییاتش نشان دهد، دیگر لازم نیست مادرها در برابر سوالات بچه هایشان قرمز شوند و سریع بدوند تا غذای‌شان ته نگیرد و یا اینکه پدرها سوت بلبلی بزند!
ممانعت مجلس از اسراف شدن وزیر ورزش
واقعا هر چی حرف پشت سر نمایندگان مجلس می زنند، چرت است. خدا نگذرد از کسانی که می خواهند چهره این قشر خدوم و متفکر را با لجن پراکنی های خود تخریب کنند. آخر من نمی‌دانم آیا واقعاً رواست که در حق این مجلس پرکار و دغدغه‌مند اجحاف شود؟ الهی چشم‌تان را بگیرد، مگر ندیدید که مجلس در یک اقدام حماسی و سریع وزیر ورزش را به‌خاطر اتفاق اخیر مورد سوال قرار داد و به مجلس کشاند؟ ها! نکند انتظار داشتید مثلاً وزیر فرهنگ را بیاورد و از او درباره وضعیت فرهنگی جامعه سوال کند؟ یا نکند باید از وزیر آموزش و پرورش درباره اوضاع تربیت نوجوانان در مدارس بپرسد؟ شاید هم آن‌قدر ساده اید که فکر می کنید صدا و سیما با بالابردن اولویت فوتبال در برنامه هایش در این ماجرا مقصر است؟ حقا که عوام هستید! بالاخره مجلس کلی زور زده و وزارت ورزش تأسیس کرده است، اگر استفاده نکند که اسراف می‌شود! مگر ندیدید که آقای علی مطهری چقدر نگران اسراف شدن رییس جمهور بود؟!
بیا اخمات رو وا کن، تا صد سال مدیر باشی
حتما از این میان تیتر بالا فهمیده اید که قرار است درباره کی صحبت کنیم. البته اگر این میان تیتر هم نبود، بر هر موجودی واضح بود که رییس فدراسیون فوتبال یکی از کسانی است که باید درباره این ماجرا اظهار نظر کند. از این‌رو، جناب کفاشیان با ورود به ماجرا فرمودند که رسانه ها از کاه کوه ساخته اند! ظاهراً آقای کفاشیان یا به علت اینکه سر شب خوابیده اند، ماجرا را ندیده یا اینکه اصولا شناخت دقیقی از کاه ندارند! یک گونی کاه به زور وزنش دورقمی می‌شود در حالی که هر کدام از آن دو بازیکن 80، 90 کیلو هستند و همان انگشتان بسیار فعال‌شان به تنهایی چند برابر یک کاه وزن دارد! از طرفی مجلات ورزشی اروپا چندان در حوزه کشاورزی فعال نیستند و اگر ماجرا در حد کاه بود قطعا عکسهای این اتفاق به روی جلد آنها تبدیل نمی شد!
رویانیان وارد می شود
جناب رویانیان در واکنش به این اتفاق جناب شیث رضایی را 300 میلیون تومان (معادل 428571 لیتر بنزین آزاد معمولی و نه سوپر!) جریمه کرده اند. با این اوضاع، اگر این بازیکن در تیم منتخب هنرمندان هالیوود بازی می کرد و دست به این اقدام زده بود ببینید چقدر برایش آب می خورد این نوع شادی کردن! آخر یکی نیست، بگوید بچه جان شادی کردن هم حدی دارد دیگر!
فحاشی هم حدی دارد
از آنجا که شادی کردن حدی دارد، پس فحاشی هم حدی دارد. این را جناب ناظر داوری بازی پرسپولیس و داماش در برنامه 90 گفتند. قضیه از این قرار است که راستش بازی غیر بهداشتی پرسپولیس با داماش را علاوه بر آن موضوع که دیگر حالا همه از آن خبر دارند، می توان از زوایای دیگری هم دید؛ هر چند که همه رسانه ها ترجیح دادند از همان زاویه اول که اتفاقاً زاویه خیلی مناسبی هم نبود به ماجرا نگاه کنند.
مثلاً در همان بازی تماشاگران طرفدار داماش(که همراه سایر تماشاگران ما کماکان بهترین تماشاگران دنیا هستند) تا وقتی که فکشان درد نگرفته بود از خجالت یکی از بازیکنان پرسپولیس درآمده و نکاتی را درباره خانواده او گوشزد کردند. ناظر بازی هم در تقبیح این عمل در برنامه 90 فرمودند که واقعاً فحاشی هم حدی دارد! بدین وسیله جدول زیر درباره حدود فحاشی و جرایم مترتب بر آن جهت تنویر افکار عمومی اعلام می‌شود:
