همان‎طور که می‏دانید مجلس زنده است و هر چیز زنده ای رگ دارد و هر رگی نیز می‎تواند باد کند. اما برخی رگ‎ها قابل کنترل بوده و در صورت نیاز می توانند بنا به فرموده باد کنند یا نکنند. این نوع رگ‎ها که به رگ‎های دو منظوره معروف هستند، گاهی چنان باد می شوند که روی هر چی باد است را کم می‎کنند و گاهی چنان پنچر می شوند که هر نسیمی جلوی آنها می‎شود طوفان!

مثلاً یکی از مواقعی که رگ مجلس ترجیح داد باد کند زمانی بود که مسئول هدفمندی یارانه ها رفته بود مجلس. پس از ماجرای آن روز رگ غیرت مجلس چنان برای دفاع از حیثیت مجلس باد کرد که نگو و نپرس. اما همین رگ ترجیح داد وقتی که آقای مطهری از کلمات دلنشین «بتمرگ، خفه شو و پف... » استفاده کرد، باد نکند. البته اشکال از باد یا رگ نیست ها؛ کار، کار سوزنیست که هی باد این رگ را خالی میکند. البته مشکل اینجاست که سوزن افتاده دست بد سوزن بانی!