پيام
+
بعضي از آدم ها مثل يه آپارتمانن..
مبله،شيک، راحت. اما دوروز كه توش مي شيني دلت تاسرحد مرگ ميگيره!
بعضي ها هم مثل يه قلعه
خودتو مي كُشي تابري توش. بعد مي بيني اون تو هيچي نيست جز چندتا سنگ كهنه و رنگ و رو رفته
اما بعضي ها مثل ديوار قديمي كوتاه يه باغ..
ميري تو و هي قدم ميزني، نگاه مي كني،عطرهارو بو مي كشي،رنگ هارو تماشا مي كني، ميري و ميري...آخري دركار نيست. به ديوار که رسيدي،بن بستي نيست.

*آسمان*
91/7/16

* کميل *
ميتوني دور باغ بگردي و..
چقدر آرمشبخشه همنفس بودن باکسي که عمق سينه ش،سرشارِ از عطر گلهاي سرخه و بهار نارنج