«هم‌وطنان عزیز برای نشان دادن اعتراض خود به اقدام غیرقانونی حبس خانگی آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد و نیز محکومیت احکام غیرقانونی و غیرعادلانه علیه فعالان سیاسی، انتخاباتی، مطبوعاتی، فرهنگی و هنری و اعلام هم بستگی با همه زندانیان سیاسی و عقیدتی در کنار فعالیت های دیگر، اولین دوشنبه هر ماه را روزه بگیرند و یا دست به اعتصاب غذا بزنند.»

من چه چیزی باید بگویم، نه واقعا من چی باید اضافه کنم به این پیشنهاد آقای تاج‎زاده که از دل سیاه‌چال‌های جمهوری اسلامی و در حالی که هیچ ارتباطی با بیرون نداشته و زنش از طریق کبوتر نامه­بر از او با خبر شده و همچنین سرش تا گردن در توالت فرنگی بوده و با یک دست سیم اتو را در پریز برق کرده بوده تا برق تهران در ساعات اوج مصرف قطع شود و مراقب بوده در برابر قلقلک های دژخیمان رژیم نخندد تا همچنان همراهی‌اش با راهپیمایی سکوت برقرار باشد و به موقع از درازگوش تراوا بپرد بیرون و... (بیاید یه بار دیگه با هم برگردیم به ابتدای پاراگراف تا ببینیم با چه فعلی باید این جمله رو تموم کنیم!) ابراز شده است؟ یعنی آیا این پیشنهاد برای طنز شدن نیاز به چیز دیگری دارد؟ حاشا و کلّا!